Uitlevering
Wat is uitlevering?
Een uitlevering betekent dat er op basis van een tussen twee staten afgesloten verdrag, wordt overgegaan tot de overbrenging van een verdachte of van een reeds veroordeelde persoon. In het eerste geval betreft het dan een vervolgingsuitlevering, in het tweede geval een executie-uitlevering.
De mogelijkheid tot uitlevering kent een lange voorgeschiedenis. Zo werd al tot uitlevering overgegaan in onder meer Griekse en de Romeinse geschiedenis. Zelfs in 1280 v.C. zou al een uitleveringsverdrag gesloten zijn tussen de Egyptische farao Ramses II en de koning van de Hittieten.
Tussen EU-lidstaten wordt geen gebruik meer gemaakt van de uitlevering, maar wel van een Europees aanhoudingsbevel (EAB). In dat verband wordt daarom niet gesproken van de uitlevering van een persoon, maar wel van de overlevering. Daar waar uitlevering en overlevering in wezen tot hetzelfde resultaat leiden (de overbrenging van een persoon van de aangezochte naar de verzoekende Staat), zijn beide procedures erg verschillend.
Bij de traditionele uitleveringsprocedure (die dus nog steeds bestaat voor uitlevering van personen naar niet EU-lidstaten) is de uiteindelijke beslissing over de uitlevering vooreerst politiek aangezien deze wordt overgelaten aan de Minister van Justitie, terwijl in het kader van de overlevering op basis van een Europees aanhoudingsbevel slechts de rechterlijke macht bevoegd is om te oordelen.
Een EAB-procedure kan ook veel sneller verlopen en is aan minder beperkingen onderhevig. Omwille van het vertrouwen tussen de lidstaten, werd het in Europa immers logisch geacht dat een overbrenging van een verdachte of veroordeelde op een minder logge manier dan de klassieke uitlevering mogelijk moest zijn, gebaseerd op de wederzijdse erkenning van elkaars aanhoudingsbevelen.
Een ander significant verschil is dat er in de uitleveringsprocedure geen termijnen zijn bepaald.
De uitlevering is wat België betreft geregeld in de Uitleveringswet van 15 maart 1874. Daarnaast moet er ook rekening gehouden worden met de overeenkomsten inzake uitlevering die werden afgesloten met verschillende landen. Een belangrijk uitleveringsverdrag is bv. het Europees uitleveringsverdrag van 13 december 1957.
Vertalingen
Extradition
Extradition
Zie ook:
Verwante berichten en publicaties
- 10 december 2020Criminis - SnelnieuwsIn een arrest van 8 december 2020 (C-584/19) besliste het Hof van Justitie dat een Europees onderzoeksbevel kan worden uitgevaardigd door een parketmagistraat die niet onafhankelijk is van de uitvoerende macht. Anders dus dan wat werd aangenomen met betrekking tot het uitvaardigen van een Europees aanhoudingsbevel.HvJ 8 december 2020, C-584/19
- 22 oktober 2019Criminis - SnelnieuwsIn een belangrijk arrest van 15 oktober 2019 (zaak C-128/18, Dumitru-Tudor Dorobantu), heeft de Grote Kamer van het Hof van Justitie zich uitgesproken over de vraag in welke mate bij de beslissing of de tenuitvoerlegging van een Europees aanhoudingsbevel moet worden geweigerd, rekening moet worden gehouden met de detentie-omstandigheden in het land dat het Europees aanhoudingsbevel heeft uitgevaardigd.HvJ 15 oktober 2019, zaak C-128/18
- 30 mei 2019Criminis - SnelnieuwsIn een arrest van 28 mei 2019 stelt het Grondwettelijk Hof vast dat artikel 20, §§ 2, 3 en 4, van de wet van 19 december 2003 betreffende het Europees aanhoudingsbevel het gelijkheidsbeginsel schendt "in zoverre het aan de personen die krachtens een uitvoerbaar verklaard Europees aanhoudingsbevel in hechtenis worden gehouden en wier overlevering aan de uitvaardigende Staat wordt uitgesteld met toepassing van artikel 24 van de wet van 19 december 2003, opdat in België vervolging kan worden ingesteld wegens een ander feit dan dat waarop het Europees aanhoudingsbevel betrekking heeft, niet de mogelijkheid biedt om te verzoeken om hun voorwaardelijke invrijheidstelling of om hun invrijheidstelling tegen borgstelling, noch om te verzoeken om de hechtenis onder elektronisch toezicht uit te voeren".GwH 28 mei 2019, nr. 90/2019
